Niaj Rakontoj

Hi there, A-peeps. For Addison’s Awareness Week, I thought we would share a little bit about our Addison’s journey.

It all started sometime in June 2018. Ghost wouldn’t eat, and for a Bully not to eat, something is definitely up. At first, it was thought he had a bad back. Five days on and he still hadn’t eaten anything, so it was time for a blood test. The blood test was going to take about 20 Minutoj, so whilst we waited, we took Ghost for a walk down the street. When we got back into the vet’s, he pretty well took the lead out of my hand and said Ghost’s kidneys weren’t working. My world stopped there and then. I don’t have any 2-legged children, my 4-legged furry children have always been the centre of my world, so as you can imagine, this was devastating. Anyway, I will try and keep this as short as I can. I left him at the vets, got a phone call within the hour, and was told that it was likely he had Addison’s disease. I’m like WTF is Addison’s disease!!! Ghost’s breeder’s parents bred Bullies before her and she hadn’t heard of it, so this must be bad. So as is the way these days, straight onto Google. There was so much information to try and make sense of, it was pretty tough. Eventually, we were put onto the CARE Facebook group and as far as Addison’s goes, it was the best thing ever. We started on tablets, had another crisis, and eventually changed to the monthly injection and haven’t looked back. While I am still very vigilant about Ghost’s health, I am so much more comfortable with how Addison’s can be controlled with the right medication. I read everything I could get my hands on trying to understand how to make the most of my boy having this disease. CARE’s document page is THE place for all this information. Then, if I had any queries or questions, I would post it to the group, and what can I say about my Addison’s family, well words can’t describe how wonderful they all have been. This journey would have been so much harder and I am 100% sure we wouldn’t be where we are today if it hadn’t been for them and the low dose protocol. Tiel, the low dose protocol, well that’s a learning experience in itself but once you get your head around it, it is without a doubt the way to go in my opinion. Ghost started, according to his weight on 1.3 ml of Zycortal and is now on 0.45 ml. My vet has been awesome with coming to terms with this, and he says, “I know the manufacturer says that he should be on a higher dose, but I can see in his behavior and in his blood test that the results don’t lie.” If I had any advice for anyone new dealing with Addison’s, I would say go to this group with any questions you have, learn how to read the blood test results, and adjust the medication accordingly (if I can do it anyone can) and you’re A-dog will be back to normal in no time.

Speaking of back to normal, just before Ghost was diagnosed, he had just started to ride on the back of my Canam 3 wheeled motorcycle. Obviously, this stopped for a while during the first part of his diagnosis, but now there’s no stopping him. If it wasn’t for his medical tag and if you didn’t tell anyone, they would never know he has a disease. As well as our normal frequent rides, we have been on the Pink Ribbon ride, the Bikers against Bullies ride, and the latest was the fundraising ride for the Country Fire Service. As always, Ghost is a massive hit with everyone, takes everything in his stride, and laps up all the attention he gets. Late last year, we were also accredited with Therapy Dog Services as a Community Visiting Dog Team. At this stage, we have had half a dozen visits to a nursing home, but this year promises to be awesome and we can’t wait! We are anticipating on being used for some special visits, special events and appearances to places like Ronald McDonald house, The Cancer Council lodge, universities around exam times, the Youth Courts, and wherever else we can put smiles on faces. It’s a huge win for everyone involved from Ghost himself, the people who we come across, the Addison’s community, and the Bull Terrier breed (which is quite often and unnecessarily very misunderstood).

Ghost is very much a part of our family and participates in most things we get up to. We go up the river, which he absolutely loves, and he even gets invited to Christmas lunch with the rest of our extended family. He is such a sweet gentleman.

So on finishing up, I suppose my message is this, if you have a dog that’s been diagnosed with Addison’s, you will shit yourself at first, I know I did, but take a deep breath and with the right frame of mind, taking note of all the information available, trusting this wonderful group, asking loads and loads of questions, you WILL get through this and you and your dog can do anything and be anything that you want to be. Look at Ghost, a goggle wearing, community visiting Bull Terrier who rides on the back of a motorbike and puts smiles on the faces of everyone he meets. I reckon that’s a pretty good thing. A-dogs rock!!!

Anyways I hope this has put a bit of a smile on YOUR face and don’t worry, there is definitely a light at the end of the tunnel.

Lots of love and big Bully hugs to you all.
Jarrod and Ghost

Ghosty Rider - Tipaj Addison
Klaka bildo vastigi

 

! Scroll down and you will also find her story auf Deutsch and en Español!

En februaro 2016, I lived in Cholula, México, with my three Shepherds (German and Belgian, all rescued) when a friend called me that she had found a small puppy in a closed garbage bag, close to suffocation. Tiel, I went, picked the tiny bundle up, and presented her to my vet.
Four weeks old, something about one kilo. We immediately found a family willing to adopt her, so she just would stay some days until this family would go for her.

Yes…just that it never happened.

She adapted quickly to the life in between the large Shepherds and grew rapidly. My students named her ‘Piña’ and she won the hearts of everyone, but nobody adopted her. She was a really brave, fearless, and intelligent puppy, so I started her training. She was brilliant in obedience, and as small as she was compared to the Shepherds, she was brave and ‘strong’ in protection work as well. Post kiam 6 months with me, I declared her mine officially and we started her search and rescue training, as we had noticed her very capable of nose work.

She was the only cross-breed in the training but after some negative experiences, we finally found a trainer from the Red Cross who saw her potential. She grew stronger and demanded her a lot of skills. She learned quickly and we saw impressive results. After a heavy training session, at night I noticed that she was leaking urine and she appeared more tired than usual, so the next day I went to my vet to check her for an infection. Negative. We gave her some days of rest and she was back to normal. A week later, she got back to training and the same happened: tired, leaking urine. There, my vet noticed her heart rate was very low, so she asked me to go to a large clinic for a heart check. They did an echo of her heart, abdomen, blood work, the complete program.

When I went back to pick her up, the cardiologist said that her heart was heavily ‘overworked’, as well as her kidneys, so this would be the reason of her leaking urine and fatigue. She told me she was suspecting Addison’s, as her electrolytes were a little bit off, but not as strong as it could be. Piña had a shot of Dexamethasone two weeks ago because she got stung by some bees, so the definitive test for Addison’s we couldn’t do until four weeks later. But she was very sick and we decided we would try to stabilize her with IV fluids as long as possible to do the test.

After some days with the fluids, her situation got worse and all the vets at the clinic, together with my vet, decided to start treatment for Addison’s as Piña was weaker each day. When we started with the Prednisone and the Fludrocortisone (Astonin), she was herself few days later, with all the side-effects of the Prednisone, but active, strong heart rate, and her happy self.
Over the weeks, we reduced the Prednisone and she went back to the search and rescue training, happy happy happy. She was one and a half year old at that time. She got stable, I got used to managing her medicine, and finally, we had our first search and rescue events, where she gained attention because of her incredible happy nature and strong will to work.

We specialized in high mountain rescue and collapsed houses, where her weight (18 kilos) is a huge advantage compared to Shepherds or Labradors and their usual weight. Tiel, Piña and I learned rope work as well.

Last summer we moved from Mexico to Ecuador, where we kept training, but suddenly (and unexpectedly), I got the permission to work with my dogs at my college, with the students. Piña is a search and rescue dog, but not a therapy dog as two of my older ones, so she was just like a backup. Sed, due to a heat wave, one of the therapy dogs could not go to classes with me sometimes and we took Piña…and she adapted quickly. Nun, some months later, she is adored by the students and a huge part of the college and a favourite on school excursions and events.

In the 2 years since her diagnosis we had to adjust her medication just twice, I always carry around Prednisone everywhere I go but besides of that she is a normal search and rescue and soon-to-be-therapy dog. In our free time we go hiking in the mountains, go swimming in the river, or just go around by bike. She does absolutely everything a non-Addison’s dog would do, just with an excess of energy.

My Ecuadorian vets use her as an example for their vet students as they have never seen an Addison’s dog before.

Deutsche Übersetzung

Im Februar 2016 lebte ich in Cholula, Mexiko, mit meinen 3 adoptierten Schäferhunden (deutsch und belgisch), als eine Freundin mich anrief, dass sie einen winzigen Welpen in einer geschlossenen Mülltüte am Straßenrand gefunden hatte, kurz vor dem Ersticken. Ich fuhr hin, holte das kleine Bündel ab und stellte sie meiner Tierärztin vor. 4 Wochen alt, ungefähr ein Kilo. Wir fanden ziemlich sofort eine Familie, die sie adoptieren wollte, sich aber noch ein paar Tage organisieren musste bevor sie sie abholen. Nunja, das ist leider nie passiert.
Sie gewöhnte sich rasend schnell an das Leben mit den großen Schäferhunden und wuchs fröhlich vor sich hin. Meine Schüler gaben ihr den Namen PIÑA (also Ananas), weil wir da gerade die Früchte durchnahmen. Sie gewann alle Leute für sich, aber niemand adoptierte sie.

Sie war ein sehr mutiger, starker und extrem intelligenter Welpe/Junghund, also begann ich, sie zu trainieren. Sie war großartig in Gehorsam/Unterordnung und —obwohl so klein im Vergleich zu den Schäferhunden— war sie auch sehr mutig und forsch im Schutzdienst.

Nach 6 Monaten bei mir wurde sie ganz hochoffiziell ‘meine‘ und schließlich begannen wir auch ihr Rettungshundetraining, da wir ihren hervorragenden Naseneinsatz bemerkt hatten. NATÜRLICH war sie der einzige Mix beim Training, und wir gerieten leider auch an einen Trainer, der sie für nicht fähig hielt, das können nur bestimmte Rassehunde. Schließlich fanden wir ‘unseren‘ Trainer, der ihr Potential sah und so ging es sehr schnell aufwärts und sie überraschte uns oft mit ihren Fähigkeiten.

Im August 2017, nach einem sehr intensiven Training, bemerkte ich, dass sie deutlich erschöpft war, ein bisschen undicht und einfach nicht die fröhliche Wildsau wie sonst. Ich ging am nächsten Tag zu meiner Tierärztin mit dem Verdacht auf eine Blasenentzündung, negativ. Sie bekam ein paar Tage Pause und war weitestgehend wieder normal. Beim nächsten Training passierte dasselbe: totale Erschöpfung, Urininkontinenz. Diesmal bemerkte meine TÄin eine extrem niedrige Herzfrequenz und überwies uns an eine Klink zum kardiologischen Check. Dort machten sie einen Herzultraschall, Bauchultraschall, Blutbild, EKG usw., das volle Programm. Als ich sie dort nach der Arbeit abholen wollte, sagte mir die Ärztin, dass Herz und Nieren total überlastet seien, das sei der Grund für die Erschöpfung und die Inkontinenz. Die Ärztin vermutete Addison wegen einer leichten Elektrolytverschiebung, aber auf Grund einer Bienenattacke knapp 2 Wochen vorher konnten wir den ACTH-Test nicht machen, wir müssten 4 Wochen warten…also beschlossen wir, sie soweit mit Infusionen zu stabilisieren um den Test machen zu können. Leider ging es ihr trotz der Infusionen zunehmend schlechter, so dass alle beteiligten Tierärzte beschlossen, dass sie auf Addison behandelt würde. Wir begannen mit Prednisolon und Fludrocortison (Astonin) und nach wenigen Tagen war sie wieder fast die Alte. In den Wochen darauf reduzierten wir das Prednisolon, dadurch verschwanden auch die Nebenwirkungen, aber das Herz war stabil und sie wieder aktiv. Ich gewöhnte mich ans das Medikamentenmanagement und lernte, selber ihr Herz abzuhören und schließlich kehrten wir zum Rettungstraining zurück und hatten bald unsere ersten Einsätze, wo sie immer im positiven Sinne Aufmerksamkeit bekam, weil sie so fröhlich ist aber zeitgleich auch extrem professionell und zuverlässig bei der Arbeit. Wir spezialisierten uns auf Hochgebirgsrettung und Trümmerarbeit, wo ihre kompakte, aber sportliche Statur (18kg) ein großer Vorteil gegenüber größeren und schwereren Hunden wie DSH oder Labradoren darstellt. Also lernten wir gemeinsames Abseilen, Aufstieg in Seilen, Seilbahn fahren und vieles mehr.

Sommer 2019 zogen wir von Mexiko nach Ecuador, wo wir weiterhin trainieren, aber sehr plötzlich bekam ich von meiner Schule die Erlaubnis, mit meinen Hunden an der Schule mit den Kindern und Jugendlichen zu arbeiten. Nun ist die kleine Wildsau ein Rettungshund, aber kein Therapiehund, und so war sie erst nur als Reserve gedacht, falls einer meiner richtigen
Therapiehundesenioren ausfällt. Bei einer extremen Hitzewelle, wo die beiden Senioren nicht arbeiten konnten, kam also ihr großer Tag, und wie vorher bei allem anderen auch, sie lernt rasend schnell. Jetzt, ein paar Monate später, wird sie von den Schülern (und Kollegen und Chefetage und Service- und Sicherheitsleuten der Schule) angebetet und wir werden zu jeglichen Events und Exkursionen eingeladen, führen alle ihre coolen Tricks vor und lassen sie mal einen Schüler suchen…

In den knapp 2 Jahren seit ihrer Diagnose mussten wir ihre Medikation nur 2mal anpassen, einmal fiel sie aus uns unbekannten Gründen in eine Krise und musste einige Tage in der Klinik am Tropf bleiben, aber davon abgesehen ist sie ein normaler Rettungshund und ein baldiger Therapiehund. Das einzige, was ich beachten muss, ist, immer Prednisolon dabei zu haben, weil sowohl Sucheinsätze als auch Arbeitstage an der Schule stressig sind. Im positiven Sinne, aber eben dennoch stressig.

In unserer Freizeit wandern wir im Hochgebirge, gehen schwimmen oder fahren auch mal Fahrrad. Sie macht absolut alles (oder noch mehr), was ein nicht-Addison-Hund machen würde, nur mit einem Überschuss an positiver Energie.
Nebenbei: meine ecuatorianischen Tierärzte benutzen sie als Beispielfall für ihre Vetmedizinstudenten, da die allermeisten nie zuvor einen Addisonpatienten zu Gesicht bekommen haben.

en la hispana

La historia de Piña
En febrero de 2016, vivía en Cholula, México con mis tres pastores (alemánes y belgas, todos rescatados) cuando una amiga me llamó que había encontrado una cachorra en una bolsa de basura cerrada en la banqueta de la calle., a punto de asfixiarse. Entonces fui, recogí la cachorra y le presenté a mi veterinaria. 4 semanas, alrededor de 1000gramos. Inmediatamente encontramos a una familia que le quiso adoptar, solo que necesitaban organizarse antes de llevarla. Pero…nunca pasó y se quedó conmigo más tiempo que esperábamos.

Se adaptó rápido a la vida entre los pastores grandes y creció sanamente. Mis alumnos le llamaron PIÑA porque en ese tiempo estuvimos viendo las frutas. Ella enamoró a todos pero nadie la adoptó. Estaba una cachorra muy valiente, segura e inteligente, así que empezamos a entrenarle. Brillaba en obediencia, trucos y –a pesar de ser chiquita comparada con los pastores– aún se lanzó a guardia y protección. Cuando llevaba 6 meses conmigo le declaramos ‘mía’ oficialmente y también empezamos su entrenamiento de búsqueda y rescate, como le notamos muy apta para trabajo de olfato.

Claro que estaba la única cruza callejera y a principio nos encontramos con un pseudo-entrenador que dijo que no sirviera y blabla, pero por fin encontramos a un entrenador que vio su potencial y pronto vimos resultados impresionantes.

En agosto 2017, después de una sesión fuerte de entrenamiento, ella pareció exhausta, triste y le salió orina cuando durmió. El día siguiente le checamos por infección de las vías urinarias, era negativo. Le dimos algunos días de reposo y pronto estaba como normal. Cuando volvió al entrenamiento pasó lo mismo: cansancio extremo, incontinencia. Esa vez mi veterinaria notó su frecuencia cardíaca muy baja y nos mandó a una clínica para un chequeo cardiológico. Hicieron un eco cardíaco, sonografía de corazón y abdomen, tomaron la presión, análisi de sangre…todo. Cuando fui por ella, la cardióloga me dijo que tanto el corazón como los riñones tienen una sobrecarga y por eso estaba tan cansada. La doctora sospechó Addison por una leve desbalance de los electrolitos y el problema cardíaco. Por un ataque de abejas dos semanas antes Piña había recibido una inyección de cortisona, así que no pudimos hacer el test de estimulación del ACTH. Los doctores dijeron que se tendría que esperar 4 semanas para poder hacer el test, a lo mejor se podría estabilizarle con sueros de cloruro de sodio por algún tiempo y finalmente hacer el test.
Desafortunadamente, aún con los sueros su situación empeoró y después de algunos días todos los veterinarios involucrados decidieron juntos empezar el tratamiento por Addison. Empezamos con Predisona y pastillas de Fludrocortisona (Astonin) y en pocos días estaba fuerte y alegre como antes. Su frecuencia cardíaca se normalizó u poco a poco pudimos bajar la dosis de la Prednisona, con eso desaparecieron los efectos secundarios.

Piña tenía un año y medio cuando le diagnosticaron.

Ella estaba estable, yo me acostumbré a manejar sus medicinas y por fin pudimos volver al entrenamiento. Pronto tuvimos los primeros operativos de búsqueda y rescate y ella ganó los corazones con su carácter amigable y alegre y su profesonalismo en cuanto al trabajo de búsqueda. Nos especializamos en rescate de alta montaña y escombros/estructuras colapsadas donde ella por su estatura compacta y atleta (18kilos) tiene ventajas con los pastores o labradores más pesados. Así, aprendemos hacer rappel, subida en cuerdas, andar en teleféricos y cualquier tipo de vehículo.

En verano de 2019 nos mudamos a Ecuador, donde seguimos entrenando, pero de repente recibimos el permiso de mi colegio, a trabajar con los perros en el colegio. Piña como perra de búsqueda y rescate solo era planeada como reemplazo para mis dos perros de terapia. En una fuerte ola de calor, cuando los dos perros de terapia por su edad no podían trabajar, llegó la hora de Piña y…aprendió rapidísimo. Ahora, meses después, es adorada por todo el colegio (alumnos, colegas, jefes, padres de familia, empleados) por su alegría permanente, por saber hacer tantos trucos y por brindar seguridad a excursiones.

En los dos años de su diagnosis solo dos veces tuvimos que ajustar sus medicamentos, siempre llevo algo de Prednisona conmigo (tanto la búsqueda como el trabajo en el colegio le exigen mucho y tengo que darle más Prednisona en los días de trabajo) pero al lado de eso es una perra de búsqueda y rescate normal y perra de terapia futura.
En nuestro tiempo libre hacemos senderismo, escalamos montañas, andamos en bici o vamos a nadar. Piña hace absolutamente todo (o más) que hace un perro sin Addison, solo con exceso de energía.
Mis veterinarios ecuatorianos le usan para enseñanza de Addison a sus estudiantes de medicina veterinaria como la mayoría nunca ha visto un caso de Addison antes.
Por ganar tantos corazones, mis amigos me regalaron un tatuaje en forma de Piña y la mitad de mi casa tiene decoración en forma de Piña. Su apodo es “la cola inquieta” por ser tan alegre, y cuando la ven, nadie sospecha su enfermedad.

Piña - Tipaj Addison
Klaka bildo vastigi

 

This is Ozzie! We adopted him as a 6-month-old rescue. Border Collie/Australian Terrier mix according to the DNA test. His weight is 48 Funtoj. We started noticing changes in him when he was about 3.5 Jaroj malnova (early 2016). The first indication (missed by me as a medical issue at that time) was a drastic change in his coat. His hair grew longer and turned from black to brown. He looked like a little bear!

Then in June, we went camping and I noticed he was peeing a lot. Copious amounts and very dilute. Then also occasional diarrhea.

Still energetic, we continued agility all this time. Then one morning, he didn’t want to eat. That was my indication that something was wrong. He always loved food. I also noticed that he would pant a long time after playing ball. Too long.

To the vet that day in June 2016, just before his 4^Th #Naski?tago. They asked me what his symptoms were because he looked like such a happy camper. I told him about the not eating and the panting. I could pick him later that day and was told to give him chicken and rice. They had taken blood and results would be back the day after.

I just went to agility training that next morning, and when I came back the vet had called to bring Ozzie in ASAP. They suspected Addison’s disease. They did the ACTH test and he didn’t stim at all. Diagnosis was in!

He was on fluids for a day, was given Percorten (1.75 ml at regular dose), and Prednisone. I soon learned about low dose; I did learn so much in just a few days. It was worth my time, because I have been able to lower his Pred to only 0.25 mg per day and we went with low dose of Percorten (0.6 ml) for his second shot. ?i prenis 3 months for his K level to go up to 4.9! Then after several months of electrolyte tests, we have him now on 0.25 ml of Percorten every 28 Tagoj. That is lower than many other dogs, but he does really well on this.

Then the best part: after three months of healing, I went back to Agility, Treibball, started Nosework, and started Trick training. I had my sweet boy back. Like nothing happened. He still runs Agility at the highest levels, received his Excellent Treibball title plus his Trick Dog Champion and Stunt Dog Professional title in 2018. He is close to getting his Masters Jumpers and Standard titles in AKC agility and I hope to attend the Nadac Championships in September this year. He earned his Nosework 2 title a few months ago. Going for level 3 this year!

I am so proud of this boy; he really loves life and he keeps me busy! Here is a link to one of his Treibball runs he so loves: https://www.youtube.com/watch?v=bTC1jBJR_jM

Ozzie - Thyra P.
Tipaj Addison
Klaka bildo vastigi

 

Stirling is my sweet, amazing Border Collie. His fancy AKC registered name is Premiere’s Stirling Status, UD, P-UTD, FDC. From the start, I believed he was supposed to be my dog. I have been training and showing dogs in competition obedience for nearly 20 years and I was ready for my first Border Collie. I drove out to California to pick up my black and white ball of fluff. The puppies were running about like little chickens, this way and that. Since they were interested in running about the room, the puppies were not paying much attention to the new stranger (me). Then the puppy pack ran past me and one scooted to a stop and attempted to jump right on me; he was enthralled with me. He was adorable and I loved him at very first sight, but this puppy was already promised to another home. I was a bit disheartened but trusted our breeder and her matching of the dogs. She picked up this other adorable puppy and placed him in my lap; this was the puppy picked for me. He was cute and wiggled directly out of my arms to go play. The breeder put the puppies in the crate and we chatted a bit. She took the puppies out at least four more times. All the puppies would run directly past me to play and this one little puppy would run past me and put on the brakes to try to jump in my lap, as I said earlier, he was enthralled and I was starting to have heartbreak as this was not my puppy. Fine, the last time the breeder took the puppies out and they all ran past me but the one, she picked him up and shared she’d not seen anything like this, and well; he was my pup. That puppy, as you likely guessed, is my amazing Stirling.

Stirling and I went off to enjoy our busy, active life together, training and running. I loved having my first border collie.

Around the time he was a year old, I noticed he seemed to have periods when he did not feel well. He would have loose stool and seem tired; not as active. I would take him to the vet and he would get some medicine to calm his stomach. His labs were fine. I would notice he would have loose stool after a training session. The next symptom Stirling demonstrated was a full body rash. Stirling had pus like lesions all throughout his body. It was so scary! Off to the vet we went. At this point, as I am a nurse, I started to put together this seemed like an autoimmune or autoinflammatory condition. As quickly as the rash developed, it went away. From there, Stirling would go on to have periods of loose stool, lethargy, and high fever. I would rush him to the vet for treatment and part of the treatment was steroids. After treatment, Stirling would be back to his amazing self and off we would go running and training until the next episode. There were a number of these episodes. Fine, after one of the episodes, we saw a different vet as we were on holiday. I shared our story and I was so upset. She blurted out, “I think he has Addison’s disease!” She ran the tests, gave him steroids, and fluids to stabilize him. For this final episode, Stirling’s blood glucose was low; he had an atypical presentation of Addison’s. At least now we knew! Stirling’s presentation of Addison’s was an atypical presentation making an already challenging diagnosis even more challenging. We returned to Arizona, ran more tests to discover Stirling has primary Addison’s disease, but remains with glucocorticoid deficiency —or with Atypical Addison’s disease. Stirling has remained in Atypical Addison’s since 2012. Since he tested for primary Addison’s we follow his labs every 4 Monatoj.

After the initial stabilization period, which was hard, Stirling has been feeling wonderful, running and competing. Our team for Stirling is amazing. Our Vet is very supportive of our treatment and we work together for the best treatment plan for Stirling. She is supportive of low dose prednisone and our feeding plan.

For brags, Stirling and I run together and recently we ran a 6-minute mile! We show in competitive obedience and are almost always in the ribbons. The UD (Utility Dog title) is one of the top obedience titles. Stirling is my first obedience dog to achieve the UD title. I adore every minute we have together. Strangely enough, I believe we enjoy a stronger bond because of the Addison’s.

Outside of the difficulty of diagnosis, and the initial stabilization period which was scary; we have an amazing life together. I am forever grateful for our medical care and our Canine Addison’s Resources & Education group (C.A.R.E). I do not believe I would have gotten through this without the expertise and guidance of our C.A.R.E group. The support and knowledge C.A.R.E provides is critical. I cannot count how many times I have reached out for guidance and support. The group also brings friendship and encouragement. I remember second guessing if I should be running and showing Stirling. Then I saw dogs in our C.A.R.E group doing agility. I was touched by a wonderful Border Collie named Idgie in our group. Watching Idgie’s brags gave me the encouragement I needed. At that moment, I decided Stirling was always supposed to be my dog and we would live the life we were intended. You will see me singing Team Stirling’s praises occasionally, in case someone needs just a little encouragement.

Stirling is well loved by both me and my wonderful, supportive husband who is also critical in supporting Stirling in his care. Our Addison’s dogs rock and can do it all!

Stirling - Candice V.G.
Atípicos Addison
Klaka bildo vastigi

 

Time to tell our story, and to share some good news. When we joined the CARE Facebook group, it was following a suggestion by a friend in another Facebook group about the Belgian Shepherd breeds. I had no idea that we needed help and that I could improve Ali’s care. Ali had her Addison’s crisis over 5 years prior, and she had been stable with 2.5 ml of Prednisolone daily and a monthly shot, at the vets, De 2.5 Ml de Percorten – carefully calculated according to her weight (which I later discovered is not the way to adjust the medication).

My husband and I more than once had ‘that talk.’ Were we really doing the kindest thing treating her illness, keeping her alive? Bless, she was so ‘wired,’ jumpy, and nervous of everything. My brave fearless girl no more. She was ravenous! Starving hungry the whole time. It was painful to see. I was so sorry for her I used to buy her big shells of lettuce leaves to try and fill her up. Anything to put something in her stomach without fattening her up. She wolfed them down.

Despite giving her cranberry capsules everyday, she had countless bladder infections. Seemed like she was never clear of them and was constantly getting antibiotics to control them. Her fur had gone very sparse and coarse. Belgian Shepherds have a double coat, but she no longer had any soft warming undercoat of fur. Just the outer fur, with bald spots even in that. Neither of us ever got a full night’s sleep. Every night she needed to go out twice, some nights as many as three times.

But then I read the documents here and the advice which was helping others to reduce their dogs from the therapeutic dosage level which Ali was on to the biological replacement level of both Prednisolone and Percorten V. I’m a life scientist by training and it all made such good sense that I decided to give it a try. I just quietly got on and reduced Ali’s prednisolone, gradually and gently. And what do you know, she did great. It took a while, but she is now stable on 0.5 ml daily – one-fifth of her original dose!

As soon as I could see that she was doing better on a reducing dose of Prednisolone, I started telling our lovely veterinarian I wanted to reduce her Percorten and to base her dosage on her electrolytes, not her weight. We had quite a tussle to start with, but once he realized I wanted her treatment to be based on the results of her ‘lytes, he was fully supportive. We’ve been gradually reducing her dosage, and her last shot was 0.5 ml Zycortal (we switched from Percorten). Maybe down to 0.4 ml this time, but we’ll soon know. A few months ago, I started doing her shots myself. Partly to mitigate the additional costs of the monthly ‘lytes tests, but more to avoid Ali having to go to the vets so often. She’s very brave, but she’s been to the vets far too often in her little life.

Why am I telling you this now? Puto, we’ve just come back from Ali’s 28 day ‘lytes blood draw and our vet proudly told me that he has convinced the owner of another Addison’s dog in his care to start the same reducing treatment regime. And, bless him, he has suggested that they could start doing the monthly shot themselves to help offset the initial costs, citing me as an example.

Tiel, apart from being chuffed to bits that another dog will soon be feeling a lot less wired, I’ve learned another lesson. In convincing our veterinarians to treat our dogs the way we have learned is what they need, with just a replacement dosage, they will then take that knowledge and use it with other Addison’ dogs in their care. Having said it, that seems blindingly obvious that they would do so, but it honestly had not occurred to me.

Update: Another two years have passed since I wrote this. Thank you to everyone here at CARE for all they do to help our precious A-dogs and us, their anxious helicopter pet parents. I’m honored to have been asked to update it for the Canine Addison’s Awareness Week 2020.

My darling Ali continues to flourish. For over 2 Jaroj nun, she has been stable on 0.5 ml of Prednisolone daily. I continued reducing her monthly Zycortal, guided by monthly ‘lytes tests, until we reached the level that kept her stable for 28 Tagoj. My poor girl, who had been given 2.5 mls of Percoten V every month for 5 years only needs the tiny monthly dose of 0.3 ml.

Last year we got a male Belgian Shepherd puppy. I thought Ali might appreciate not having the responsibility of being top dog in our little pack of two. What did we know! Having just celebrated his first birthday, Shadow is now a strapping big boy, taller, and heavier built than Ali. But my darling brave fearless girl is still determinedly top dog. Her coat is full, soft, and shining with health. I have to admit that she still bolts her meals, but that desperate hunger resides only in my memory. We both sleep through most nights. Nowadays, it’s me who needs to get up, not her. And she’s happy. Bright eyed and bushy tailed. She’s beside me now, cuddling up on the sofa, making typing very difficult.

Even I forget she’s ill. It’s just part of my routine to give her meds with her breakfast, quick, easy, and not a big deal at all. Her monthly shot is now routine. Collar off the night before. Draw up her meds into the syringe while she’s elsewhere, and then quickly give it to her while she’s enjoying her breakfast. But let her get sick, with anything, and I’m immediately that anxious A-dog mom again. Some things never change!

Ali - Shirley C.
Tipaj Addison
Klaka bildo vastigi

 

Simba #naski?i sur Feb 23, 2007. He was trained as a Service Dog for an autistic boy and was loved very much by his “brother.” Just before his 2nd birthday, Li falis kelkajn #?tuparo. Li finis supre #?e la veterinaro, Priskribita kiel ekstreme lethargic kaj nekapabla piediri. Bloodwork gvidita al diagnozo de ??Resumptive Addison??? (Neniu ACTHa testo). Li estis donita pafon de Dexamethasone kaj kelkaj IVaj fluidoj, Tiam sendita hejme preni Florinef, ??#A? 2 Monatoj, Tiam haltigo kaj teni Prednisone mane se li komencas #kra?i #?e hejmo.?? Lia kuraca dosiero legas kiel horora rakonto. En novembro de 2010, Li havis ??Ossible?? Addisonian krizo, Kun lia potassium #?e 5.6 (Gamo #?is 5.8). Simba #?ajne havis totalon de 3 Krizoj dum kun lia unua familio, Kaj tiam suferita 4a #?e la tempo de kapitulaco al la Norma Pudela Savo.

#?E la #a?o de 6, Simba alvenita en la savo & Adoptita prizorgo. La savo kaj membroj de la Addison?? Komunumo helpita akiri Simba dekstre vojo, #?Alti lin de Florinef al Percorten kaj li komencis sur la sekvanta fazo de lia vivo, Kiu estas multe da pli #feli?a!

Keith kaj mi estis #ser?i samgepatridon por nia Rivero, Kiu absolute ne #?ati estanta ??Nly hundo?. Mi estis sekvanta multa la hundoj havebla #?e la savo, Kaj tiam Simba aperita. Li estis kiel klono de Rivero en apero, Nur #e? pli bela. Mi nur couldn?? Prenas miajn okulojn de #?i tiu belega knabo. Ni nur perdis 2 Hundoj en paro de jaroj, Unu de kancero, La alia pro #komplika?o de senefika multobla hepato shunts. Mia kontakto #?e la savo provita paroli min for de Simba, Diranta nin meritis unu kun neniuj aferoj, Sed iel ni sentis nin estis la #?usta homoj por Simba kaj li estis #?usta por ni. Simba alvenita en nia familio sur marto 23, 2013, Ne longe post kiam lia 6a #naski?tago, Kun sortimento de spreadsheets, Piloloj, Kaj instruoj. Mia kapo estis turnadanta. Mi sciis nenion pri Addison??, Esceptas ke ?i estis tre timiga vorto. Lia adoptita patrino, Katey, Certigita min ke ni havus #?ia plenan subtenon kune kun tio de la Addison?? Komunumo. Mi #ali?i subtenon grupigas juste rapide sed atendis kelktempe #anta? ol #po?ti. Estanta timema persono, ?i estis malfacila paroli ekstere al aro de nekonatoj, #E? se ili estis nur enretaj. Puto, ?i estis la plej bona afero mi faris. Por Simba, ?i estis bone #?ar mi akiris tujan helpon traktanta lin, Kaj por mi ?i estis bona ?? Mi faris multajn novajn valorajn amikojn, Homoj kun kiu mi havas unu aferon komune ?? Ni #?iu amas nia Addison?? Hundoj. Simba estis ??Dvertised?? #?Iu super la kontinento kaj #e? en Britio, Do li venis kun lia propra grupo de admirantoj, Kaj Keith kaj mi glitis en la grupo kun li.

Fine de junio 2013, Nur 3 Monatoj post kiam ni adoptis lin, Simba elsaltis de Keith?? Kamiono en la #gara?o kaj rompis lian kruron. Kio poste por #?i tiu karula knabo! ?i estis tre malbona #rompi?o kaj li finis supre kun #?talo telero en lia brako plus drato volvis #?iu #?irka? lia pojno. Ni estis dirita ke ?i estis 90% #?Anco ke ?i estis kancero, Sekve estis preparita por ebla amputo sekvita de chemo trakto. Simba estis bonsorta kaj kapabla en la 10% Klara! Li estis tia trooper kun lia splint kaj portanta lia ??Onnet,?? Kaj tiam nur kiam li estis resanigita, Devis reveni 6 Monatoj poste havas la teleron forigis.

Do ni estas venantaj #?is 2 Jaroj pro tio ke ni adoptis Simba ?? Li estis tia #?ojo. Li estas ??Estas propra persono,?? Ne #?ati aliajn hundojn. Li?? loner, Kaj estas ??Xercise intolerant.?? Lia listo de meds #preska? malaperis ?? Unufoje konvene medicated, #Anta?a #ha?to aferoj malaperis, #Ver?i haltita. Simba rigardis alian hundan ludadon sed neniam vere klera kiel partopreni kiam lin estis pli juna. Li lasis multa lia ??Un junularo?? De estanta #A?tismo Serva Hundo, Kaj de estanta sekve tre malsana. Sed lia tempo venis ?? Li havas 8a #naski?tago pri okazi ?? Kaj li havas Panjon & #Pa?jo kiu amas lin tre kaj farus ion ajn por li, Frata Rivero kiu #?ui havanta lin #?i tie, Kaj nova fratino Pinot kiu hasn?? Tre forgesita ke li murmuregis #?e ?i la unua tago ?i estis #?i tie, Sed ?i?? #Malstre?i supre. Simba signifas ??Rince?? Kaj tio?? Kio li estas!

Pinot estas cocker spaniel/mini pudela #miksa?o, Portita sur majo 4, 2009. ?i vivis por 5 Jaroj en familio de kiu mi scias nenion. Sed #tuj anta? #?ia 5^Th #Naski?tago, ?i estis alportita al la Kriza Kliniko kun urino blockage kaj unufoje ili akiris #?ia fortan #sufi?a, ?i havis urinan cystoscopy. ?i estis sendita hejmon sed revenita en tago #a? du en krizo. La veterinaro dezirita elprovi por Addison?? Sed de tiam #?ia familio atingis ilian fendan punkton kaj petita ke ?i esti metita dormi. La veterinaro #aran?i havi ?in kapitulacita al li kaj ?i estis diagnozita kun ACTH komence de majo. ?i tiam vivis por la sekvanta 4 Monatoj en la kliniko. Ni estis #?e la kliniko kun Rivero unu tago kaj ili diris nin pri Pinot kaj alportis ?in je renkonti nin. ?i bounded je, Resaltis supre sur la benko, Kaj nura couldn?? Kontrolas #?ia energion. ?i estis pilko de lanugo kaj cuteness. Movanta #anta?en, #TURNI?ADO (Normaj Pudeloj En Bezono) Ekregis ?in kaj Keith kaj mi subtenis ?in. Pinot estas brilega! ?i unua tago, ?i #la?vorte latched al #amba? Keith & Rivero, Kaj al #?i tiu tago ili estas #amba? #?ia #?efa premoj. #?E la kliniko, Ili estis donanta ?in 1.0 Mg de Prednisone #?iu tago kaj ?i pezis proksimume 14 Funtoj. Tiel, Pinot havis severan incontinence problemoj. Ni laboris #?e malaltiganta #?ia Pred sed #e? kiam ?i estis malsupren al 0.2mg, ?i estis #ankora? likanta. Ni provis donanta #?ia Propalin (Proin) Kun nur iu sukceso. Sed unufoje ?i komencis prenanta Stilbestrol (DES) #?Iutaga, ?i estis tute seka.

Vi povas imagi tiun #TURNI?ADO wasn?? #?Uste rapidita de iliaj piedoj kun homoj kiu deziris adopti #tio ?i absolute karula besto. Kelkaj estis interesita #sufi?e lerni pri Addison?? & Konsideri ?in, Sed la likanta estis interkonsento breaker. #?Iuj la tempo, Mi estis skribanta pri kiom mirinda ?i estis, Mi estis falanta pli da kaj pli da en amo kun ?i mi mem. Ni estos movanta abrupte kiun postulos 7 Taga vojo vizito kaj pro tio ke ni jam havis 2 Normaj pudeloj, Ni didn?? Pensas nin povus adopti 3^Rd. Ni fine decidis al ??Ing ?i?? ?? Pinot estis ege tro speciala lasi iun ajn alia #?ui ?in. ?i apartenas kun ni, Kaj ni apartenas kun ?i. Kaj cetere, Kiel povis nin #e? pensi forpreni ?in de Rivero! Tiel, Sur Dec. 21, 2014, Pinot #fari?i nia forever. ?i estas tia #?ojo. ?i donas vin slipper kiam vi eniras, Kvankam ?i povas NOT esti via, Sed ?i estas prezentita kun tia karulo bum svingeto ke vi nur devas preni ?in #?iuokaze. ?i estas tute #sklavi?inta al squeaky ludiloj ?? La pli granda kaj la squeakier la pli bona ?? #Tio ?i estas dependeco ke ?i dividas kun Rivero kaj ili ja havas kelkajn kverelojn super la ??Est?? Unu. Pinot kaptis niajn korojn kaj tenos ilin forever.

 

Klara #naski?i sur la 12a de #a?gusto 2009. ?i estis #?iam bonhumora kaj vigla hundido, tomboy kun granda scivoleco por #?io nova. #?An?o venis post #?ia unua varmo. ?i #fari?i elektema eater, Kiu mi pensis estis rilatita al la hormonal #?an?o. ?i #fari?i kvieta kaj reagis aggressively kiam hundoj venis tro proksiman, #E? #?ia bonaj hundaj amikoj. La nigra pelto sur #?ia frontaj kruroj turnis grizan.

Tiam denove estis longaj periodoj kiam #?io #?ajni esti bone. Abrupte post kiam #?ia 3a #naski?tago, #?Io plimalbonigis. ?i havis tre malbona orela infekto kun multi-hardita bacteria. Akiri la inflamon kontrolis, La orelaj kanaloj estis purigadita sub #?enerala anestezo. La #terfala?o komencis. ?i komencis rifuzi #?ia #man?a?o. Foje, ?i #man?i nenion por 3 Tagoj. Foje, ?i havis lakson #a? vomita. En desperation, Ni komencis #?erci ke #balda? ni akirus nian propran enirejon en la kliniko. La orela infekto estis #ankora? #ka?zi problemon kaj Klara akiris #?ia duan orelan purigadon sub #?enerala anestezo.

Dume, ?i multfoje havis lakson, Vomanta, Kaj constipation. Ni elspezis Christmas kaj Novan Jaron’s Eve en la kliniko. Testoj por parazitoj estis negativaj. La bloodwork estis bonega. La orela infekto tenis revenanta.

Vintro 2012/2013, Ni havis mirindan veteron. multa #ne?o kaj suno. mia hunda ama #ne?o kaj Klara trenis ?in mem tra la #ne?o. ?i havis ne amuzan. Vi povus vidi ke ?i ne estis faranta puton. Plejparto de la tempo ?i dormis. La veterinaroj trovis neniun aferon.

En februaro 2013, ?i estis #e? pli malbona. Lakso, Vomanta, ?i #?ajni esti en doloro, Rifuzis #?ia #man?a?o, Sed trinkis multan akvon. La veterinaroj diris, ??E devus atendi. ?i povus esti pro #?ia varmo.?? La sekvanta tago kiam mi venis hejme, Mi havis strangan senton – Io iris tre #mal?uste #?i tie. Mi veturis denove al la hospitalo kaj la veterinaro dezirita sendi min for, “Ni povas?T trovas ion ajn. Mi pensas ?in’s #?ia varmo!”

#Tio ?i estis tro da. Mi estis kolera kaj petis pli foran enketon. “Io estas #mal?uste kun Klara. Mi ne iros!! Fari vian laborpostenon!” Ili faris kompletan sangan teston kaj tiam, La veterinaroj estis tre maltrankvilaj. ?i potassium estis 7.6 En gamo de 3.5-5.8. #?Ia natrio estis 139 En gamo de 144-160. La bloodwork diris nin #?ia vivo estis en #dan?ero. ?i estis tute senakvigita. Fine, Ili #ser?i la aferon. Venenanta, Rena ultrasono, Leptospirosis. ?i estis donita IV kun #infuza?o sakoj. Mi povus preni Klara hejmo. Ni iris #?iu tagon al la kliniko kaj ili faris pli forajn testojn. Ili parolis de rena malsukceso sed trovis neniun aferon. Klara?? Sangaj valoroj estis tenita nur de la #infuza?o sed #e? ke ne helpis tre. La sangaj valoroj estis pli malbonaj. Por tagoj, ?i estis forto nutris, Sed ?i perdis pli kaj pli da pezo. ?i estis prenita al la ICU kaj ni estis preparita perdi ?in. La veterinaroj diris ilin deziris elprovi unu lastan aferon. Ili diris ?in povus esti Addison?S Malsano kaj dezirita fari la ACTHan teston. La afero estis eltrovita. Klara havis Addison’s kaj trakto estis komencita. La sekvanta tago, Mi povus preni #?ia hejmon.

?i retrovis rapide kaj #?io #?ajni esti bone. Tamen, ?i ne estis kiel forta kiel sanaj hundoj. KE’s kial I’ve #?alti de Florinef al Percorten.

Kun la helpo de la grupo, Ni laboris trovi Klara?S plej bona dozo. Nun, ?i pezas 27 Kg. kaj ricevas 0.40ml de Percorten #?iu 28 Tagoj kaj 1mg de Prednisone #tag?urnalo. Por mi, ?i estas kiel miraklo vidi kiel ?in #?ui #?ia vivon sen ajnaj restriktoj. Nun, #Preska? 2 Jaroj poste, Klara sentas pli bonan ol iam ajn. #?Alti al Percorten estis la plej bona decido iam ajn. Klaraismentallybalanced,Bonhumora, #A?daca, Kaj #kura?a. Kaj post kiam #la? tago #?e laboro(?i estas mia kunhelpa trejnisto, Mi estas hunda trejnisto) ?i #ankora? havas energion lasis ludi #?ojo plene kun #?ia frato kaj mi!

Mi estas Annet kaj mi vivas en Nederlando. Ni havas 4 Hundoj, Du angloj Cocker Spaniels, Boomer kaj belga Griffon. Unu el la cockers – Lia nomo estas Flip kaj li estas 4 Jaroj malnova – Havas Addison’s pro tio ke aprilo 2014.

Li trinkis tunojn de akvo kaj wasn’t lia ekscita memo por kelkaj semajnoj. Sekve kiam la hundoj devis havi iliajn ĉiujarajn pafojn, Mi demandis se la veterinaro povus kontroli lian totalan bloodwork, Ĉar li ne estis bone. Kiam ni akiris hejme, Flip malaperita sub la tablo kaj restis tie, Li didn’t eĉ elirita por regalo. Kaj ke estas io kiu estas tute NOT Flip…. Post kiam kelkaj horoj la veterinaro vokita kaj dirita ke lia potassium estis danĝere alta kaj lia natrio tre malalte. Do li diris min suspektas lin havas Addison’s malsano. Post kiam veturanta en ‘Addison’s mondo’ por preskaŭ jaro nun, Mi scias ke mia veterinaro faris mirindan de diagnozanta ĝin ĉi tiu frua! Li deziris konfirmi kun la ACTHa testo, Sed ĝi rezultis ke la testo ne estis havebla en Nederlando ĉe tiu tempo, Ne ĉe veterinaro nek ĉe veterianarian lernejo! Do Flip estis neniam definitive diagnozoj kun la ACTHa testo ĉar ĝi simple wasn’t ebla. Li akiris fludrocortisone kaj hydrocortisone kaj post kiam malgranda momento en ‘Addison Mondo’ Mi dekroĉadis lin ekstere de la hydrocortisone tute. La nederlanda protokolo por Addison estas ‘Fludrocortisone kaj alta dozo de hydrocortisone por la ripozo de la hundo’s vivo’. Mia veterinaro diris Bone dekroĉadi lin de la hydro, Sed poste li diris al mi ke li timis ĝin, Pro ĉi tiu protokolo. Addison’s estas nature malofta malsano por ke estas kio li sciis kaj neniam pridemandita.

Sed ĝi iris tre bone do Flip nur havis fludrocortisone. La nura afero estas ke Flip didn’t fari lian plej bona sur ĝi kaj ni finis supre ŝanĝanta lian dozon preskaŭ ĉiu du semajnoj. Flip pezas 18 kg. kaj li havis 0.8175 Mg fludro. Li havis tro da glucocorticosteroids en lia medikamento, Kiu estis por certa! Li ĉiam estis eksiĝinta hundo, Sed tio ĉi estis ridinda, Plendaĉanta kiam lin akiris iomete ekscitita (Do de eliranta por piediro, Akiranta regalon, Akiranta ĉefmanĝon, Pensanta nin estis eliranta ktp), Malriĉa Flip…….
Bonsorte mi trovis personon kiu povus provizi Percorten (Aŭ prefere ke persono trovis min) Kaj tio ĉi rezultita en neforgesebla evento sur 5 Januaro 2015: Flip estis la unua hundo en Nederlando akiri injekton de Percorten!

Li estas faranta grandan sur ĝi, Lia famulo estas normaliganta, Lia haro estas fariĝanta ruĝeco denove (Anstataŭ fariĝanta pli blonda kaj pli blonda) Kaj ĝi estas kreskanta denove.

Mi amas skribi, Sed mi sidas #?i tie fiksrigardanta malplenan ekranon, Timema ke mi povas?? Faras Pepsi?? Rakonta justeco. Mi dividas #?i tiu rakonton kun #vi ?iuj en esperoj kiu ?i helpos iun alia. Ni adoptis Pepsi kiam ?i estis proksimume 6 Monatoj malnova en decembro de 2003. ?i estis tia unika kaj mirinda hundo, Sed aren?? Ili #?iu en ilia propra speciala vojo?

Pepsi havis plejparte normalan hundidon-#kapu?o, Sed ja suferis de pli da malsanoj ol plejpartoj de hundoj fari. Post kiam ?i turnis tri, ?i evoluigis ulceretojn en #?ia #pi?o. Post kiam pluraj vizitoj al la veterinaro, Kaj tiam #?alti veterinarojn, Kaj provanta kelkaj pli da elektoj, Ni estis konsiderantaj operacion rekonstrui #?ia #pi?o. Tamen, ?i komencis iranta downhill rapide. ?i estis perdanta pezon, Skuanta, Kaj plejparto de #?iu, Mi nur sciis ion estis #mal?uste. Ni iris al veterinaro post veterinaro kie ili #?iu malakceptis min diranta ke ?i estis ??Ust akiranta pli malnovan kaj solvanta malsupren.?? De #?i tiu tempo mi havis ?in #?e la veterinaro?? Oficejo #?iu semajno por monatoj. Ni #e? provis #?alti veterinarojn paraj tempoj. #?Ia energio estis malgrandiganta rapide. #Balda?, ?i couldn?? #E? elpiediri de la jardo sen devanta meti malsupren kaj preni #rompi?o. ?i estis havanta problemon havanta #interna?o movadon. Mi prenis ?in al la veterinaro?? Oficejo denove, Kie ili diagnozis ?in kun colitis. Ni akiris hejme, Kaj ?i couldn?? Elakiras de la #a?to.

Mi sciis #tio ?i estis ?i, Do mi nur revenis en la #a?to kaj veturis al Chicago ?? La granda urbo. Ene 10 Minutoj de ni eniranta la krizan hospitalon en Chicago, ?i estis prepara diagnozita kun Addison?? Malsano, Kaj mi estis dirita ?in #ver?ajne ne havus farita ?in alia nokto sen trakto. ?i restis tie 3 #A? 4 Tagoj dum ili akiris #?ia fluidojn supre, Kaj #?ia forta #malanta?o. ?i havis ACTHan teston farita konfirmi #?ia Addison?? Malsano. Kiel trankviligita kiel mi estis kapti ?in de la hospitalo, Mi estis #anka? ruinigita lerni ke #?ia trakto kostus #preska? $400 Monato. Mi havis neniun ideon kiel mi estis iranta havigi ?in, Sed ni estis irantaj kalkuli ekstere vojon.

Tio?? Kiam mi komencis esploranta min mem, Kaj trovis K-9 Addison?? Grupo ke mi #?uldi Pepsi?? Vivo al. Ili helpis min kompreni la malsanon, Kiel interpreti #?ia testojn, Kaj akiri ?in dekstre dozi de medikamentoj. Post kiam tio, Ni neniam rigardis reen.

Krom 1.4 Ml de Percorten-V #?iu 28 Tagoj kaj 1 Mg de Prednisone #tag?urnalo, Pepsi #anka? prenis plurajn suplementojn. ?i finis supre vivanta 7 Pli mirindaj jaroj sur la #?usta dozoj de #?ia medikamentoj kiu, De la vojo, Nur kostita min malpli ol $80.00 Por monato. Pepsi vivita esti 11 ? Jaroj malnova, Kiu estas #sufi?e granda por 130 Funta hundo. Pepsi mortita de kancero la tago #anta? Thanksgiving je 2014.

Akiranta diagnozon de Addison?? Malsano povas esti timiga kaj timiganta, Sed Pepsi estis pruvo ke vi povas vivi #feli?a seriozan vivon kun la #?usta medikamentoj. Pro Pepsi, #?Iu kiu #tu?i ?in lernis tiom da pri vivo kaj amo kaj amikeco. ?i estos tre #perdi?i.

 

Valentino venis en mia vivo en Feb 2007 Kiam li #fari?i mia adoptita post kiam proksima voko #?e alta mortigi #?irmo. Li estis duone horo de estanta euthanized. Li estis emaciated vaga #perdi?i plejparto de lia haro sur liaj flankoj (Lia #ha?to estis brila brila rozo!) Kaj strio de blonda haro kiel mohawk malsupren lia #malanta?a, Pezanta #apena? 30lb – Li estas nun sana 55lb. ?i prenis 3 Monatoj restarigi lin al sano, Kaj akira pezo. De tiu tempo, Mi #fari?i adoptita malsukceso, Kaj Valentino estis #?iuj mino! Li dormis plejparto de tiuj unua 3 Monatoj inter #man?o kaj iranta potty #anta? ol li #?ajni retrovi. Li komencis havanta simptomojn de letargio, Manko de energio kaj malkapablo akiri en/ekstere de la #a?to por paro de monatoj kaj dum li neniam perdis lian apetiton tute, Li komencis elektanta #?e lia #man?a?o provanta #man?i, Mi sciis ion estis #mal?uste, Sed nia veterinaro #?e la tempo (La lasta tempo!) Malakceptis lian konduton kiel “Elaganta”. Tiam li disfalis en Dec 2007 Kaj nia #voja?o kun Addison’s Malsano komencis. Lia veterinaro couldn’t “Kapabla” Valentino je por alia semajno kaj ni iris al amiko’s veterinaro kiu administris konveni nin je. ?i’s malfacile scii se lia AD eble estus vaksanta kaj malkreskanta #anta?a kiel li estis tiel malsana kiam mi unue akiris lin. Lia disfalo estis sur Dec 19, Li elspezis 2 Tagoj #?e la #speciala?o hospitalo, Kaj de Dec 25, Sentis bone #sufi?a provi al abscond kun la Christmas anaso kiu estis drenanta en la kuireja vazlavujo – Bonsorte li estis nabbed en flagrante kaj la anaso supervivita esti servita por Christmas #?efman?o kiel intenca!

Valentino was started on Florinef/compounded fludrocortisone at .4mg (Pli malalta ol rekomendita por lia pezo) Kaj 2.5mg Prednisone je 12/07 – Sed liaj #elektroliza?o estis perfektaj (!) Por jaro. Post kiam jaro, Liaj #elektroliza?o eliris de kontrolo, and he had weekly increases in his Florinef, #?Is li alvenis #?e 2mg sed liaj #elektroliza?o estis #ankora? ne sub kontrolo.

Ni trovis veterinaron 1.5 Hrs for kiu estis volanta labori kun ni kaj komenco Valentino #?e 1.8ml, Kiu estis konsiderita la “Malalta dozo” Je 2009, La norma dozo estis iom super 2ml (Mi memoras pensanta min wouldn’t #e? akiri 2 Eldozas de #?iu fiolo #?e #?iumonata kosto de proksimume $100 Nur por la Percorten-V!) Super la jaroj, Ni malrapide reduktis de 10-20% Samtempe. Ni komencis #?e 1.8ml je 7/09 Kaj ja #e? ne akiris al 1ml til 9/10, .75Ml je 6/11, .5Ml je 10/13, Nuna .4ml je 9/14. Ni estis #?iu tre pli konservativa #malanta?o tiam kaj ni ne havis #sufi?a info sur iranta malaltigi dozojn………Esceptas tra la spertoj de aliaj membroj de la grupo. ?i estis #?iuj nova teritorio! Se la malalta doza studo estis havebla en 2009, Ni povis komenci #?e .95ml kaj akirita al Valentino’s plej malalta efika dozo ke multe da pli frue kaj savita multan monon sur Percorten-V kaj #?iumonata #elektroliza?o elprovanta kiel gratifiko. Mi povas’t diras #sufi?e pri la diferenca estado sur pli malaltaj dozoj faris en kiel Valentino sentas dum la monato kun liaj #elektroliza?o restanta #sufi?e proksiman al la mid-gamo inter dozoj. Li elspezis jarojn faranta “Bone” – Mopey, Lethargic por 2 Semajnoj post #?iu pafo, Sentanta malgrandan pli perky pri semajno #anta? lia sekvanta pafo estis #?uldata, Tiam sentanta lethargic denove kiam li akiris alian pafon – Sed nun li’s faranta “Granda” #?Iuj monato longe sur multe da pli malalta dozo de Percorten-V! Kune kun la plej lastatempa Percorten-V redukto, I’ve #anka? estita kapabla redukti lia Prednisone al .5mg – Li’d estita #?vebi inter .75mg en la vintro al 1.25mg en la somero por jaroj. We have also switched to liquid Prednisolone as his liver enzymes became elevated and he was shedding a lot……….

PS – Valentino’s plight kiel malsana, Nedezirata vaga estis la inspiro por mia profunda sindevontigo kaj #okupi?o en brutecaj bonfaraj aferoj en San Antonio! Kiom da hundoj nur kiel Valentino mortis #?ar estis neniu #pa?i supre por ili #anta? la deviga 72 Hr vaga tenada periodo #eksvalidi?i?

 

La savo havis #?iuj la pups spayed #a? neutered #anta? ol estanta prenita hejmon. Argus estis neutered #?e du monatoj malnova, Kaj ni alportis lin hejme poste ke tago. Du tagoj poste li estis glacia malvarmo kaj tremetanta tre malfacile. Ni rigardis lian incizan ejon por signoj de infekto kaj volvis lin en kovroj provi varmigi lin. KE posttagmezo ni prenis lin en la veterinaro kiu faris la operacion (45 Minutoj for). La veterinaro diris lin estis havanta reagon al la operacio kaj estus bone. Li donis lin pafo kaj donis min kelkaj piloloj doni por la sekvantaj malabundaj tagoj. De la sekvanta mateno, Li estis multe pli bone. Ni iris vidi nian propran veterinaron por la nova hundida kontrolo. Ili tuj forprenis la pilolojn kiu ni estis donita kaj diris hundidon neniam devus esti donita #?i tiu. Mi surmetas?? Memoras kion la piloloj estis, Sed la pafo estis Dexamethasone kaj mi nun kredi ke estas kio eltiris lin de kio estis okazanta.

Li estis tre malsama pup ol iu ajn ni’ve havis #anta? li. Li estis multe da pli matura ol ajna pup mi iam ajn sciis. Rigardanta reen, ?i estas klare li estis montranta signojn de lia Addison’s de tago unu. Li vaksis kaj malkreskita por #preska? du jaroj. Dum #?i tiu tempo, Ni perdis lia ??Ig frato,?? Subtenis du hundidojn por paro de semajnoj #?iu, Kaj tiam alportita alian hundidon en nia hejmo. Sur decembro 6, 2010, Argus #?esi #man?i. #?Iu tage progresadita al alia simptomo (Hind fina malforto, Tremetanta, Glacia malvarmo, Ktp.). Nia veterinaro diris ?in estis bacteria en lia tummy – Li’ll akiras super ?i ?? Nutras lin bolita rizon (Neniuj testoj estis kurita). Paraj tagoj poste, Ni iris al malsama veterinaro kiu diris liajn organojn estas fermanta kaj li’s mortanta – Lasi lin iri!!!! Kiel mi portis Argus, Kovrita super miaj brakoj al la tria veterinaro, Mi pensis min neniam alportus lin hejme. La veterinaro donis lin fluidoj kaj kuris sangan teston, Benketaj testoj, X-radioj, La tutaj laboroj, Kaj tenis lin tie. KE nokto ?i vokis kaj dirita, “Mi suspektas ion ke mi deziras elprovi por matene.” De tiu nokto ?i klarigis la tutan aferon al mi. Li restis sur fluidoj kaj akiris lian unuan pafon. Supre #?is #?i tiu punkto, Dum mia edzo kaj mi prenis #?irado sidanta kun li, Li donis nin malgranda respondo. La veterinaro didn’t deziras lasi lin iri hejme #?ar li #ankora? wouldn’t #man?i. La sekvanta tago, Mi piediris je kaj diris ?in mi deziris preni lin hejme. ?i fine konsentis se mi promesis alporti lin je se mi hadn’t akirita lin #man?i en la sekvanta 12 Horoj. Kiam ?i alportis lin ekstere, Li saltis #?iu super ni kaj la veterinaro diris, “Yep, Li devas iri hejmon!” Do li malrapide venis proksimume al #man?i kaj ni movis Christmas festoj al mia fratino’s domo kaj estis kvieta kaj zorgema kun #?io ni faris. Nun #?i tiu veterinaro diris min alporti lin en #?iu 28 Tagoj por lia pafo, Doni lin lia Prednisone #?iu tago kaj li vivos normalan vivon.

Argus estas 60 Lbs, Kaj estis donita 2ml de Percorten #?iu 28 Tagoj por #na? monatoj de la veterinaro tech. Li akiris 5mg de Prednisone por paro de monatoj. La unua afero mi trovis estis informo sur Prednisone. Ni estis donantaj ?in #?e nokto kaj mi trovis lin devus esti akiranta ?in matene, Do ni #?an?i tion. Tiam mi legis artikolon pri la dozanta kaj ni akiris ke malsupren al 2.5mg. De la oka monato mi vidis ke Argus?? Vivo ne estis normala. Li havis ne spunk. Li #?ajni lethargic. Li havis pli da de ekzisto ol vivo! Kiu estas kiam mi fine trovis Interretan grupon. sangaj testoj kaj #elektroliza?o ?? WHAT? Neniu de #tio ?i estis estanta farita. ?i estis tempo por alia pafo kaj mi eniris paroli al la veterinaro (Kiu mi hadn?? Vidita en pluraj monatoj). ?i movis supre nordan malfermi #?ia propran praktikon. Mi demandis paroli al unu el la aliaj veterinaroj. La veterinaro kiu posedas la servon diris min #?i tiu testoj estas farita unufoje jaron kaj la dozon de Percorten nur #?an?i se lia pezo #?an?i kaj mi neniam povus fari la pafon mi mem. Li ne #a?skulti al unu vorto mi diris nek rigardi la info mi provis prezenti al li. Lia sinteno diris min mi devis akiri fortan kaj komenco faranta telefonajn vokojn. Mi telefonas intervjuita plurajn veterinarojn super la sekvanta paro de tagoj. Ili #?iu sciis #?io pri Addison??. Unu veterinaro fine vokis min kaj #anta? ol mi povus demandi ?in io ajn, ?i demandis min kiam la #elektroliza?o (“Lytes”) Estis laste elprovita. Kiam ?i diris min ke ni devis fari tion unue vidi se li estis preta por alia pafo kaj se ?i devis esti malaltigita, Mi sciis #tio ?i estis la veterinaro mi devis provi. Post kiam akiranta la lytes rezultas la veterinaron diris min, ??E havas longan atendon, ?i?? Neniu miro li hasn?? Sentita puton, Li estas tre super medicated.?? Malmulte ?i sciis nur kiom longe de atendo! Ni elprovis lia lytes unufoje semajno por super tri monatoj. ?i estis malgranda super 100 Tagoj kiam lia K fine #veki?i al iom super mid-gamo. ?i komencis lin #?e 0.5ml #?e tiu tempo kaj por la sekvantaj pluraj monatoj, ?i estis malaltigita #?is ni atingis 0.3ml. Post kiam pluraj monatoj, Ni devis alporti ?in reen #?is 0.32ml. KE dozo estis laboranta grandan por multaj monatoj nun. #?I tiu veterinaro estis granda kun la Percorten, Sed didn?? Vere pensi la Prednisone devus esti malaltigita. Mi demandis ?in se ?i lasus min provo, Scianta ke mi rigardus lin proksime, Kaj ?i konsentis. Li estas nun akiranta 1mg #tag?urnalo.

Kaj nun, #?I tie ni estas, Kun la medikamentoj optimumigis, #?E #preska? 6 Jaroj malnova, Ni havas la hundidon ke li devus esti en la unua loko!

 

Ni adoptis Lexie de nia loka #?irmo en julio 2010. ?i estis taksita esti proksimume 4-5 Monatoj malnova #?e la tempo. mia edzo kaj mi alportis #?ia hejmon sur “Elprovo” Dum nia 2 Filinoj estis for #?e somera tendaro, Kiel mia edzo havas alergiojn kaj devita vidi kiel lin reagus. Puto, Mi sciis la momenton ni havis Lexie en nia prizorgo ke ?i ne estis revenanta al tiu #?irmo – Hubby volus nur devi vivi kun liaj alergioj!!

Ene de tagoj de estanta kun ni, Lexie havis epizodon de vomado kaj lakso, Kaj panikita viziton al la veterinaro kie ?i elprovis negativan por parvo kaj estis sendita hejmon kun instruoj deteni #man?a?o por tago kaj tiam komenci banalan dieton. ?i resaltis #malanta?a monpunon, Kaj super la sekvanta 2 Jaroj #da?rigi havi fojajn vicojn de vomado kaj lakso sed ?i didn’t #?ajni esti io ajn tro grava. ?i estis #feli?a kaj aktiva, Kaj #?ajni esti plejparte sana. Dum la printempo kaj somero de 2012, Ni rimarkis aliajn simptomojn, Inkluzivanta goopy okuloj, Orelaj infektoj, Kaj #ha?to kaj peltaj aferoj. ?i komencis lekanta #?ia piedojn troe, Al la punkto de rawness. La stomako eldonas #da?ri kaj estis akiranta pli malbonan. ?i fatigued facile kun ekzercado kaj dormus je dum la matenoj, #E? ne #?eni #veki?i #man?i #matenman?o. Unu sabato en frua decembro, 2012, Ni #?eesti la lokan Christmas parado kaj tiam farita viziton al la hunda parko. Lexie nur metita tie kiel aliaj hundoj venis proksimume kaj ekflarita #?e ?i – Tiel diferenca Lexie. Poste ke vespero, Mi faris poste-horoj vizitas al la veterinaro kun ?i, Kiel ?i estis skuanta kaj odoris amuzan (Kiel amoniako). La veterinaro ekzamenis ?in kaj didn’t vidas ion ajn evidenta de koncerno, Kaj dirita reveni la sekvantan tagon por bloodwork se ?i #?ajni esti akiranta pli malbonan. Puto, KE nokto estis horora, Kun Lexie skuanta #?e miaj piedoj kiel ni provis dormi. Reen al veterinaro la sekvanta tago por bloodwork. #Feli?e, Mia veterinaro suspektis Addison’s kiam ?i vidis la bloodwork. De #?i tiu tempo, Lexie estis tre malsana kaj estis agnoskita al hospitalo por fluidoj kaj la ACTHa testo, Kiu revenis pozitivan.

Elektanta Lexie #?is alporti #?ia hejmon estis mirinda, Emocia tempo, Kiel ?i kuris al ni kun tia #feli?o kaj estis ne seka okulo en la veterinara kliniko!! De #?i tiu tempo, Mi trovis helpon tra la enreta Addison’s komunuma kaj havis grandan veterinaron kiu estis volanta provi ion nova – Malalta Dozo Percorten. #Hodia?, Lexie estas 70 Lbs kaj prenas 0.4 Ml de Percorten, Kune kun #?ia #?iutaga dozo de Prednisone.

Mi kredas ke Lexie venis en mia vivo por kialo. Restanta #?e tiu #?irmo estus signifinta certan morton por ?i, Mi estas konvinkita, Kaj nia familio estas kapabla provizi ?in kun la speciala prizorgo ?i devas. Pro ?i, Mi havas novan “Amikoj” #?Iu super la mondo. Mi honeste povas diri ke Lexie neniam estis pli bona – Addison’s diagnozo estis de neniu signifas mortan propozicion, Sed male estis nova luigado sur vivo!!

 

Mi adoptis Dharma de la gubernia #?irmo kiam ?i estis 8 Semajnoj malnova. ?i estis unu el 7 Hundidoj, Vivanta en adoptita hejmo. Mi nomis ?in por #?ia pensive naturo; ?i konsideras reflektita profundajn akvojn. Mi ofte #?erci ?in havas famulon nur patrino povus ami; ?i estas nur sekve??H, Stranga. ?i?? La #kontra?o de #?iuj aferoj stereotypically hundo. Kiam ?i estis 5 Jaroj malnova, Mi venis hejme de laboro, Sur merkredo, Trovi 7 #Voma?o, Kaj 4 Laksoj. Mi prenis ?in al la veterinaro la sekvanta mateno. Super la sekvanta 3 Semajnoj(Kaj malabunda cent dolaroj), Mia veterinaro de 10+ Jaroj kuris sangajn testojn kaj, Fine, Sendis nin hejme kun diagnozo de kancero (Bazita sur ??5 jaroj de vetting?), Botelo de 20mg prednisone tablojdoj, Kaj kompata pat sur la kapo. Mi iris por 2a opinio. Du semajnoj kaj pluraj cent dolaroj (Pli) Poste, Ni #alteri?i #?e hospitalo plene de specialistoj. Post kiam laboro, Sur merkreda nokto, Ili faris sonogram. #Ankora? neniuj respondoj; Kiel la ??Xpert?? Estus en la sekvanta tago. Iu menciis elprovanta por Addison?? (Por alia $250). La sonogram estis $500+, Kaj mi agnoskas, Mi estis #?e mia humuro?? Fino, Scivolanta kiel min povus teni paganta por senfina testo kun neniuj respondoj. Mi diris ilin I?? Dormo sur ?i, Kaj atendo por pli fora interpreto de la sonogram, La sekvanta tago.

La sekvanta mateno, #?E 4:20 .M., Mi sentis strangan senton sur mia kolo. ?i estis Dharma?? Enspiro, #Apena?. #?Ia kapo estis sur mia #?ultro, Kaj ?i prenis min iom konscii ke #?ia spirado estis malforta kaj nekonstanta. Subite, Mi konsciis #?ia korpon estis contorted horribly, Kiel pretzel. #?Ia okuloj estis tute malplenaj. Mi elsaltis de lito, #?Eti sur #?tofo, Elgajnis ?in supre kun kovro, Kaj kuris al la #a?to. Mi kuradis trans urbo, Al la loko ni?? Estita la nokto #anta?. #Feli?e, I?? Okazita rimarki ilin estis 24 Hora servo. Mi faris la 45 Eta vizito en 25. Kiel mi kuregis tra la pordo kun Dharma en miaj brakoj, #?Ia koro haltis. Kaj do faris #?ia spiradon. Mi donis ?in al la kuna kaj dirita, ??Luigado helpas ?in?.

La kriza veterinaro sur devo elfaris miraklon, Kaj alportis Dharma #malanta?a al vivo, Sen ajna konstanta difekto. Sed ni #ankora? didn?? Scias kion estis #mal?uste kun ?i. La ACTHa testo estis elfarita, Sed la rezultoj prenus 24 Horoj. Ili weren?? Certe ?i #da?ri ke longe. Ili faris esploradan operacion, Bazita sur kio ili vidis en la sonogram. Ili suspektis blockage. #?Iu ili trovis estis nenormale malgranda adrenal glandoj. Mi surmetas?? Scias kiel ?in supervivis la operacion. Du mirakloj en unu tago.

Poste, Ni atendis. Mi estis dirita tion, Se ?i wasn?? Addison??, Tiam estis #preska? nenio ili povus fari, Kiel ni?? Jam elprovita por, Kaj kirurgie #ser?i, #?Iu sed la plej neklara.

La sekvanta tago, Kiam mi akiris la vokon diranta min ?i estis, Fakte, Addison?? Malsano, Mi kriis uncontrollable #feli?a larmoj. En tiu momento, La tuteco de la #stre?iteco kaj kordoloro de nia elprovado lavita super mi en inundo de #trankvili?o. ?i estis fine super. Ni fine havis respondon.

I??E pro tio ke reflektita sur tiu sinsekvo de eventoj. La freneza kvanto de mono ?i kostis akiri al la diagnozo (Lasita?? Nur diri la finan kalkulon estis pli ol mi elspezis sur mia #a?to) Estas #sufi?e #ka?zi iun ajn reflekti. Mia nura #beda?ro estas la horora sufero ke Dharma eltenita. Mia nura defio estas pardonanta la originalan veterinaron por sendanta nin malsupren ke vojo. #Tio ?i spertas instruita patrinon de du kreskita infanojn pri nova speco de amo. Unu kiu triumfas, #E? kvankam ?i doesn?? Nepre Devi.

 

Gracie estas 10 Jaro malnova 134 Marteladi anglan Mastiff. Gracie estis fitraktita ĝis ŝi estis 6 Monatoj malnova. Ĉe tiu tempo ŝi tiam iris al ama familio. Bedaŭrinde, KE vivo finis ĉiujn tro baldaŭ kun la tragedia akcidento. la edzo kaj la infano de ŝia familio estis mortigita en aŭta akcidento. Gracie konsolis la patrinon por la sekvanta 6 Monatoj. La patrino tiam devis movi kaj ne povus preni Gracie kun ŝi. Ĉi tiu ofendita ŝia tiel. Ŝi rigardis en sava grupo.

La adoptita panjo promesis ŝin ke ŝi atendus por la perfekta familio adopti Gracie. Gracie restis en adoptita por multe pli ol normala.

Mi havis mastiff kiu estis diagnozita kun Addison’s ĉe 7 Monatoj malnova. Ŝi estis la runt de ŝia forĵetaĵo kaj estis sur morto’s pordo kiam mi savis ŝin. Unufoje ni eltrovis ŝin havis Addison’s, Ŝi vivis al 4 ? Jaroj malnova. Ŝiaj renoj, Kiu estis neniam formita ĝuste fine eldonis sur ŝi. Ŝi estis mia unua mastiff kaj mi falis en amo kun la raso malgraŭ la aferoj ŝi havis. Mi decidis ke mi devis savi plian.

Mi trovis Gracie sur la retejo de la sava grupo mi komencis helpanta kun. Mi estis nur tirita al ŝi kaj ŝia rakonto. Mi parolis al ŝia adoptita panjo por horoj pri ŝi. Ni ambaŭ sciis ke ŝi estis iranta veni al ŝia forever hejmo kun mi. Ŝi estis pluraj horoj for do la adoptita panjo kaj mi renkontis duonvoje.

Tuj Gracie venis ĝis mi kaj mia filino kaj ŝi klinis sur mia kruro kaj sidita sur mia piedo. La magra estas ĉio por mastiff. Se ili klinas sur vi ili ŝatas vin. Ĝi estis amo ĉe unua vido por mi kaj miaj infanoj.
Rapida antaŭa al 7 Monatoj poste, Gracie kraŝis kaj ne povus vekiĝi miajn ŝtuparojn. Mia filo portis ŝin supre kaj en la aŭto kaj ni rapidis ŝin al mia mirinda veterinaro. Mi neniam forgesos tiun tagon. Gracie estis sur IV’s kaj en hundejo kun mi sidanta sur la etaĝo apud ŝi. Mia veterinaro piediris je kaj sidita sur senhoma hundejo. Li diris min ke li estis iranta fari la teston por Addison’s aŭ ke ŝi povus havi iun tipon de kancero.

La sekvanta tago ĉiuj kvar el miaj veterinaroj venis en la ĉambro kaj diris min ke ŝi efektive ja havis Addison’s. Unu el ili diris lin restis supre duone la nokton serĉanta mastiffs kun AD kaj tie nur ne estis tro da (Ĉe tiu tempo li povus trovi neniun). Ili diris min ili estis mizeraj ke mi nun havis mian duan Addisonian Mastiff.

Mi diris ilin mi estis feliĉa ke ĝi estis efektive Addison’s. Mi jam sciis Addison’s estis manageable kaj hundo povus vivi plenan kaj normalan vivon kun ĝi. Mi eĉ havis kelkaj meds lasis super de mia unua knabino. Mia unua knabino prenis .8 Mg de Florinef 2 Oble tago. Ni komencis Gracie sur tiu dozo kaj tenis ludanta kun ĝi super la sekvanta jaro. Ŝi fine finis supre sur 1.5 Mg Florinef 2 Tempoj por tago. Ŝi estis sur tiu dozo por 7 Jaroj nun.

Neniu povas diri min ke ĉi tiu knabino ne estis signifita veni vivi kun mi. Ŝi adoptita panjo turnis malsupren alian potencialan adopters pro la promeso ŝi faris al Gracie’s posedanto eksa posedanto trovi la perfektan familion.

Kiam Gracie estis 4 Ŝi iel elakiris de mia jardo de iranta sub mia barilo. Mi neniam pensis 134 Funta hundo irus sub mia barilo sed ŝi faris. Ŝi akiris frapita de aŭto kaj Bruteca kontrolo devis akiri ŝin de la polusa kola ĉeno ĉar ŝi estis estanta agresa. Mia najbaro vidis brutecan kontrolon kun ŝi kaj diris ilin ke ŝi vivis kun mi. Ili frapis sur mia pordo sur ĉi tiu dimanĉo. Ili havis ŝian bonan flankon alfrontanta min do mi ne sciis ŝin estis frapita. Tiam ili turnis ŝin kaj ŝin havis profunde tranĉvundi en ŝia brusto. Mia aŭto estis en la butiko kaj mi havis neniun vojon akiri ŝin al la ERa veterinaro. Bruteca kontrolo veturis min.

Mi iris kuranta en la pordo ŝirkrianta ke ŝi havis Addison’s.

La veterinaro sur voko estis la edzo de unu el miaj veterinaroj kiu zorgis por Gracie. Gracie estis sur morto’s pordoj; Ŝi iris grizan kaj malrigidan. Ili dozis ŝin kun altaj kvantoj de prednisone kaj metita en brusta tubo. Ŝi havis aeron ĉirkaŭ ŝiaj pulmoj. Pro tio ke la ERa veterinaro povus paroli al miaj veterinaroj ke nokto, La plano estis al Gracie al mia veterinaro en la AM por operacio. La ERa veterinaro estis nur ne komforta laboranta sur hundo kun Addison’s.

La sekvanta tago mia mirinda, Miranta veterinarojn atendita ĝis ilia lunĉa horo fari ŝian operacion do ĉiuj kvar el ili povus esti en tie kaj monitori ŝin. Ŝi sternum estis rompita kaj ili ne povus fari ion ajn pri tio. Ili estis kapablaj fermi la vundon kaj teni ŝian monŝrankon. Ŝi retrovis de tio.

Mi riparis ĉiujn de mia skermado tamen, De tiu tago antaŭen ŝi estas tre timigita de aŭtoj sur la vojoj.

Pri jaro post kiam tio, Gracie komencis akiri multan pezon. Miaj mirindaj veterinaroj (Havas min menciis kiom mi amas miajn veterinarojn) Faris thyroid testo kaj efektive ŝi havis malalte thyroid. La pezo venis ekstere tuj kiam ŝi estis metita sur meds kaj ŝi estis reen al ŝia feliĉa sana memo.

Je 2011, Tragedio struck mia familio. Miaj infanoj’s patro estis mortigita en aŭta akcidento. Gracie estas la speco de hundo kiu legas homojn do puto. Ŝi konsolis min kaj miaj infanoj la sama vojo ŝi faris kun ŝia unua posedanto.
Gracie daŭras esti de nia flanka whenever ni estas sentantaj malsupren. Ankoraŭ foje, Neniu povas diri min ke ĉi tiu knabino ne estis signifita esti en niaj vivoj.

Pri jaro antaŭe Gracie evoluigis akutan ekkomencon glaucoma kaj iris blindan en ŝia maldekstra okulo. Miaj veterinaroj estis kapablaj kuntiriĝi ŝian okulon do ŝi volus ne pli longan esti en doloro. Ŝi povus perdi ŝin alia okulo ĉe ajna tempo, Sed tiel ege la faloj mi metis en ŝia bona okulo estas laboranta.

Gracie ankaŭ havas kronikan subcutaneous kistoj ĉiuj super ŝia korpo. Ŝi havas du kiu tenas krevanta kaj fariĝanta infektita. Ŝi nun prenas antibiotikojn ĉiu 30 Tagoj por 10 Tagoj kaj ke estas laboranta puton. Pro ŝia aĝo kaj ŝia Addison’s, La veterinaroj kaj mi elektis ne forigi la kistojn.

Tra ĉiuj de tio ĉi, Gracie ĉiam estis batalanto kaj ĉampiono. Nenio akiras ŝin malsupren. Miaj veterinaroj daŭras esti mirita de ŝi.

Gracie turnis 10 Sur Feb. 5, 2015.

Neniu pensis ŝin vivus ĉi tiun longan. Ŝi estas ankoraŭ feliĉa knabino, Akiras ĉirkaŭ granda kaj estas la amo de mia vivo. Ŝi estas vere mia kora hundo.

Tio ĉi estas pli ol rakonto de hundo kun Addison’s; Tio ĉi estas rakonto de hundo kiu estis metita sur ĉi tiu tero konsoli ŝiajn familiojn kvankam la bona kaj la tre malbonaj tempoj.

Addison’s estas nur unu parto de ŝia rakonto sed ĝi ankaŭ montras ke hundo kun AD povas vivi vivon al ĝia plej plena kaj akiri tra la fortaj tempoj ankaŭ.

 

Kindle is a grey Belgian Shepherd (Tervueren) born in 2007. She was always (hindsight is a wonderful thing) a fussy puppy with food but otherwise normal for the first few years of her life and excelled both in the breed show ring and in her first agility competitions.

In August 2011, she started to appear a little lethargic – seemed fine otherwise but just didn’t have her normal drive in training and was just a bit quiet. A week later, she threw up a whole chicken neck which she had been given for dinner 2 nights prior so off to the vet we went. By this stage her litter sister had just been diagnosed as Typical Addison’s so I made the vet aware but as her sodium and potassium readings were normal, the vet dismissed this possibility. He did pick up an issue with her heart so we had a full heart test done which did show some anomalies in the rhythm. We were referred to the National Veterinary training facility who listened to our story and the first they did was run an ACTH test and bingo we had our answer. Kindle had Atypical Addison’s.

For the next 18 Monatoj, she was maintained on Prednisone alone and got her drive back, continued to compete in agility and was very well indeed. We had moved cities and really fell on our feet finding a relatively young vet who had been really involved with a few Addison’s cases during his first couple of years in practice.

In the December of 2012, we were out of town at a show and she just didn’t seem “right” on the Saturday morning. We whipped her to the vet who did bloods and told me she was in full renal failure and would probably not last the night. Tamen, one look at her sodium and potassium levels told me she was in an Addisonian crisis and I convinced the vet that this was what was going on. It is often hard to get out of town vets to listen to you as he did not know her history and also happened not to know anything about Addison’s either. He was great, however, and went along with the mad woman who insisted he write a script for Florinef which I grabbed from the local pharmacy. He looked up starting doses and she stayed at the clinic overnight. I will always be grateful that he listened and tried for me as the prospect of driving around a strange city on a Saturday afternoon trying to find someone who knew about Addison’s really did not appeal.

He rang first thing in the morning to say that she was bouncing around the cage, had ripped out her drip line and was generally being a pain in the butt. He could not get over the difference to the very sick dog who had arrived the previous afternoon. They ended up keeping her in for 48 Horoj, at the end of which I think they were well pleased to get rid of her 🙂 . She was “helping” in the kennels and getting cuddles from everyone.

Like most, I have learned a lot about the disease in the years since her diagnosis. She is now a happy, healthy, energetic, nearly 8 year old who screams around like a puppy with absolutely no side effects at all. She is the biggest gannet around food and will eat anything – we now have to be careful she doesn’t get overweight – what a difference!

She retired from agility at 7 years only because she had broken her leg as a 2 Jaro malnova (she really has been my problem child) and I wanted her to stop before it caused a problem for her later on.

Her medications are just part of our everyday life and you would never know she has the disease. Her Florinef dose is pretty high but it is what it is and she is fine on it. Those out there promoting information and assistance to people with Addison’s dogs are amazing. Thank you all!

 

Skye is a beautiful Tervueren who shares her life with Denise Strom in Sweden. To save you some “googling”, a Tervueren (alternate spelling Tervuren) is a Belgian Shepherd, named after a village in Belgium. Skye now weighs 24kg (53 lb) and is 6 Jaroj malnova. She was diagnosed with Typical Addison’s just one year ago early in 2016 at the age of 5. She was treated with Florinef initially and managed very well although her sodium levels were always on the low side.

Then throughout October & novembro 2016 she suffered numerous bouts of bloody diarrhea. Increased doses of Florinef, up to 0.8mg daily, and extra prednisone failed to prevent recurrences. Denise joined CARE in November and presented Skye’s symptoms while asking for advice. She credits Merrie Gahr Spiekerman who asked if Skye had been checked for pancreatitis. Denise was pondering this possibility when Skye got diarrhea again and this time she could not stand up. Skye was rushed to the Emergency Clinic where they performed a “quick test” which was positive & pancreatitis was later confirmed by the specific cPLI test. Luckily, it was a mild attack. Skye received pain relief, an increase in prednisone, and most importantly, her food was changed to a low fat diet.

Denise waited two months before reporting on Skye’s progress to make sure that all went well. Since the change in diet almost 2 months prior, Skye has been healthy and stable on Florinef 0.6mg and 5mg hydrocortisone, and her electrolytes are great. Denise’s vet is reluctant to reduce the hydrocortisone at this time since Skye has been doing so well.

Skye had never had bloody diarrhea before she got Addison’s so this was one symptom that stood out. Denise wanted to tell Skye’s story because she suspects that Skye is not the only dog with increased susceptibility to bloody diarrhea and/or pancreatitis following an Addison’s diagnosis. Nature, this may not be applicable to others, and in fact it has not presented as a highly probably issue among the many canine members in CARE, but it is worth bearing in mind.

Skye – Denise S.
Klaka bildo vastigi

Denise sends her sincere thanks to the members of CARE, in particular to Merrie. She notes that the Florinef information in CARE’s files does make reference to avoiding fatty foods, something she was not aware of before.

Daisy is a Jack Russell Schnauzer mix who shares her life with Amanda Hutcheson & her husband Justin. She currently weighs 14.8 lb and is treated with 0.2ml of Percorten every 28 Tagoj. Daisy is roughly 8-10 yrs old, she certainly didn’t come with a birth certificate!

Daisy was picked up from an older couple in Texas who was coming to visit family in Beaufort SC where Amanda lives. They listed her in many online “dogs available” groups with no success. Amanda heard of her and immediately took her in, with her hair completely matted and basically looking & smelling very gross. Daisy was shaved down, bathed, and got a clean bill of health from the vet. She had found her forever family!

Two years later, in March 2014, Daisy got run over by a golf cart driven by Amanda. About a month later, Daisy’s mood started to change, her appetite decreased, and she was dehydrated. A visit to the vet for a steroid shot and some IV fluids seemed to perk her up & she was back to her normal self.

Another month went by and the same things happened again, so back she went to the vet. This time they did bloodwork along with the usual steroid shot & IV fluids. The vet’s conclusion was that everything was perfect.

Another month, and now it’s June. Daisy crashed – hind leg weakness, dehydration, no appetite, not drinking, basically doing nothing. The vet who was contacted told Amanda to bring her in the next morning. Amanda slept in the bathtub with Daisy that night & got her to the vet early the next day. Daisy was barely alive. The team sprang into action to save her and she stayed at the clinic for over a week, fighting to stay alive. The vet suspected it was either Kidney Failure, kancero, or Addison’s. Thousands of dollars and about a week later, Addison’s was confirmed with the ACTH stim test on June 23, 2014.

Daisy came home weighing only 4.3 lb. and she was initially treated with Florinef. Amanda joined CARE early in July 2014. After her diagnosis, Daisy had 3 more Addisonian crises throughout the remainder of 2014. Sur decembro 3, she was switched to Percorten & daily Prednisone and she has remained stable ever since.

Daisy continues to impress everyone she encounters & loves them all. Florinef is a great option for dogs with Addison’s if their bodies can absorb it & they are on the correct dose. Daisy’s body just couldn’t metabolize it properly.

It’s been an amazing journey over the last two years with everyone that we’ve met in CARE. We are so very thankful that we still have Daisy with us and cannot thank this group enough for the knowledge & understanding everyone has. You all are a blessing and we are glad you all are a part of our lives.

One added note from CARE is that because of her experience with Daisy, Amanda decided to become a vet technician & has only one year left in her studies. Congratulations Amanda, and thank you Daisy.

 

Ni rimarkis ke Lucydog ŝajnita havi vezikan infekton. Mi prenis ŝin al la doktoro sur mia vendredo de. Ĝi estis konfirmita ke ŝi havis UTI kaj ankaŭ orela infekto. Ili tiris sangon, Sed atendita sendi ĝin ĉe mia peto ekde kiu estus alia $200. Ili estis koncernita ke ŝi ne estis manĝanta, Sed kalkulis ĝin eble estis ĉar ŝi nur ne sentis bonan.

Ŝi akiris antibiotikojn kaj ŝajnis iom pli bona, Sed ankoraŭ ne estis manĝanta. Ŝi estis havanta tremojn/skuanta, Sed ŝi emas fari tion tre kiam malsana aŭ emfazita. Mi komencis akiri koncernita kiam ŝin ne eĉ manĝus medolan oston, Tamen. Tiam ni estis ambaŭ ĉe labora merkredo. Kiam mi akiris hejme, Mi eniris lasi ŝin ekstere de ŝia hundejo iri potty…kaj ŝin ne povus stari supre. Ne eĉ povus akiri ŝiajn piedojn kunlabori akiri ilin plate sur la tero. Mi freaked kaj tuj iris kaj akiris la telefonon, Vokis Will kaj diris “Lucy ne povas piediri.” Mi tiam vokis la veterinaron, Kiu feliĉe ne fermis ankoraŭ (Ili volus je 15 Minutoj) Kaj ili diris min alporti ŝian ASAP.
Volo akiris hejme horon kaj duona pli lasta aŭ sekve, Kaj ili estis kapablaj stabiligi ŝin. Ili pensis ĝin povus esti la malsano de Addison, Kiu estis feliĉe kuracebla. Ĝi prezentas en junaj hundoj, Estas pli ofta en virinoj, Kaj havis multajn simptomojn komune. Ankoraŭ pensos ĝin povas havi nur estita severa senakviĝo. Post kiam 2 Timigaj noktoj kun ŝi en doggie hospitalo ĉar ŝi ankoraŭ ne estis forta sufiĉa piediri, La sangaj testaj rezultoj konfirmis la Malsanon de Addison. La UTI kaj orela infekto puŝis ŝian korpon en krizo kaj ŝi estis verŝajne proksima al morto (Kio se mi estis senmoviĝita ĉe laboro por 45 Minutoj pli longa ke tago? Omg). #Feli?e, Ĝi estas kuracebla kun ĉiumonata injekto, Unu ŝi devos por la ripozo de ŝia vivo. Sed tiu vivo estos longa kaj feliĉa.

Tiel, Ni ankoraŭ havas Lucy-vivdaŭro reguligi ŝian malsanon. Sed mi estas feliĉa raporti ke kiel mi tajpas tion ĉi, Lucy estas laŭte chomping rawhide osto ke mi aĉetis ŝin en ŝia kaĝa rajto malantaŭ mi. Kaj alia ol razita piedon kie ŝi havis IV kaj ekstra-ofta peeing pro ŝia retrovo meds, Ŝi estas sufiĉe tre malantaŭa al la sama ol' Lucydog. Kaj ni amas ĝin. Mi estas tre thankful ke nia veterinaro donis ŝin rapida kaj ĝusta diagnozo kaj revenis ŝin sur ŝiaj piedoj (Laŭvorte) Rapide.